Boudrie Coaching and Training
vertrouwen als basis
vertrouwen als basis
Blog
De naaktheid van Halina Reijn
| Posted on November 10, 2015 at 1:24 PM |
comments (0)
|
 Vorige week ging ik met
vriendinnen naar het toneelstuk Fountainhead naar het boek van Ayn Rand. Het
gaat om twee architecten: de een is een gezellige aangepaste jongen die zich,
om succesvol te kunnen zijn, in wat ongemakkelijke bochten wringt. De ander is
een principieel type: geen enkele concessie aan het ontwerp of het gaat niet
door. We gaan vloeiend mee met het verloop: de concessieloze blijkt geniale
ontwerpen te maken die zelden uitgevoerd worden, de meeloper schopt het ver,
maar gaat uiteindelijk ten onder. Daartussendoor loopt Halina
Reijn. Haar rol is toch vooral die van recalcitrant; ze verzet zich tegen
vader, haar liefde voor de geniaal, zichzelf. Ik had mezelf schrap gezet voor
de verkrachtingsscène die in het boek zit. Halina en de principiële architect
hebben zo hun eerste seksueel contact. Halina is iemand die ik wel eens in een
café zie flaneren, of al telefonerend door een trendy Amsterdams restaurant zie
paraderen. Ze is beeldschoon, haar gedrag, voor wat ik ervan weet, is soms wat
geëxalteerd. Ik vraag me altijd af of ze een beetje gelukkig is. Nu staat ze voor me op het
toneel. En kleedt zich uit. Echt. Ik voel me opeens een verschrikkelijke
voyeur. Deze prachtige naakte vrouw in deze moeilijke rol die zich zo durft te
tonen. Hoe werkt dat? Ze is naakt, maar eigenlijk volkomen gehuld in haar rol.
Je mag haar naaktheid zien, maar alleen door de sluiers van haar rol. Ze slaat
zich met verve door deze moeilijke passage en ik ontspan uit mijn
burgerlijkheid. Pas tijdens het eindapplaus zie ik haar schalkse lachje naar
het publiek en ervaar ik weer dat hele dubbele gevoel. Want die gelaagdheid maak ik
als coach ook mee: het is een rol die mensen in hun werk aannemen, maar het kan
binnen die rol wel heel heftig zijn en de impliciete vraag is: ‘hoe vind je
mijn prestatie in die rol?’ De behoefte aan applaus kan bijzonder groot zijn.
Dat verhult soms de behoefte om gezien te worden zoals je werkelijk bent, met
alle mooie en lelijke dingen die daarbij horen. Gevangen in een rol, daar kan
geen naaktheid je helpen om je bloot te geven. Het verschil tussen theater en
het leven is soms flinterdun. Gefeliciteerd Halina, 40
vandaag! |